Volkan Karsan [email protected]

Alkinler’in en babası

Bilgi çok şeydir ama her şey değildir.

Bilgi bazen de kibirdir…

Bazen burnunun ucundakini görememektir.

Bilge olmak ama her şeydir.

Bilgi, kiminde çok kiminde az herkeste vardır.

Bilgelik çok az kimseye nasip olur.

*

40 küsur yıl önce gazeteciliğe adım attığımızda ilk tanıştığımız ekonomi gazetecisi Kenan Mortan’dı. O zamanlar daha doktor, profesör unvanları yoktu. Henüz yüksek lisans ya da doktora yapıyordu. Ama gerçekten bilgili, konusunda neredeyse sıfır hatalı çalışan, alçak gönüllü, çok beyefendi bir insandı. Sonra da çok önemli bir iktisat hocası oldu ve hala da sürdürüyor.

24 Ocak kararları sonrası Özal döneminde ekonomi gazeteciliği de bir patlama yaşadı. Hem sayısal hem de sayfasal olarak. Sayıca artan sayfalarda tüketici sorunlarıyla fazlaca dertlenen özel yazarlar ortaya çıktı. Sonra bu köşeler, yavaş yavaş reklam potansiyelini tehdit edip patronlara dert olunca sessiz sedasız ortadan kayboldu.

Zamanla ekonomi servisi ve yöneticilerinin medya içindeki etkisi güçlendi ve arttı. Bazıları seyahat etmekten neredeyse sayfa yapmaya fırsat bulamaz hale geldi…

*

Yıllar sonra, bir başka gazetede başka bir iktisat profesörü ile kesişti yollarımız. O gün itibariyle belki de ülkenin en genç profesör unvanını alan hocasıydı Emre Alkin.

Kendisi ile karşılaştığımızda paylaştığımız anımız her ikimizi de duygulandırmıştı:

Daha önce çalıştığımız bir başka gazetede üst yönetim değişmiş yeni GYY elimize bir küçük kağıt tutuşturmuştu. Notta dört yazarın adı vardı. Talimat kısaydı: Bunları ara yeni yazı beklemiyoruz. Kısacası: Kovuldular.

Listedeki iki ekonomi yazarından birincisini aradık olabildiğince lisanı münasiple durumu anlatmaya çalıştık. Cevabı tokat gibiydi: Muhatabım sen değilsin ben patronunla konuşurum. Moralimiz çok bozulmuştu. Patronumla ne konuştu bilemem ama o kişinin bir daha başkaca bir yazısı o gazetede yer almadı.

İkinci yazarı aramadan epeyce bir ara verdik. Neyle karşılaşacağımızı bilmiyorduk.

Numarasını çevirdiğim kişi Prof. Dr. Erdoğan Alkin’di. Babacan bir sesle açtı, büyük bir nezaketle dinledi. Ders niteliğinde cevap verdi;

Üzülme evladım, kusura bakma benden genç olduğunu tahmin ediyorum. Bana bunu iletmek için çok zor bir durumda kaldığını düşünüyor olmalısın. Ama sizler böyle görevlerle yönetici olacaksınız. Benimse yazıp anlattıklarım yeter. Biraz da öğrencilerim yazsın anlatsın.

Evet profesör kardeşler Alkinler yazıp anlatıyorlar şimdilerde… Biz de böyle bizi eksik bırakan bilgeleri saygıyla, rahmetle ve hasretle anıyoruz. 

İnternet gençliğine dipnot: Yukarıda kendimden biz şeklinde söz ederken ben bile yadırgadım. Zaman ne kadar değişti? 40 yıl önce ben diye yazmak ayıp hatta saygısızlıktı. Böyle yazmanın okura saygı olduğu onun “siz” (tekil olarak) yerine konduğu öğretildi. Hani sizli bizli ya da senli benli olmak… Hay Allah yine anlatamadım galiba!