Süheyl Aygül [email protected]

Yön kırılması – Kariyer pivot

O sabah vapura her zamanki gibi Kadıköy’den bindi.
Aynı saat, aynı çay, aynı simit…
Ama bu kez içindeki insan değişmişti!
Martılar yine bağırıyordu;
İstanbul yine telaşlıydı;
Plazaların asansör ve koridorlarında aynı yorgun yüzler çoğalıyordu…
Sadece o, artık o değildi!
On yedi yıldır aynı kartı okutup aynı asansöre binen bir yönetici, ilk kez kendine şu soruyu sordu:
“Ben bu hayatta nereye gidiyorum, yoksa sadece gidiyor muyum?”
Ve o an kariyerini değil, hayatının eksenini kaydırmaya karar verdi.

İnsan bazen meslek değiştirdiğini sanır.
Oysa değişen şey CV değildir; bakış açısıdır.
Kariyer değil, yön kırılır!
Biz buna Batı’dan ithal bir kelimeyle “pivot” diyoruz.
Ama Türkçesi çok daha derindir: Yön kırılması.
Çünkü bu bir dönüş değildir.
Bu, aynı eksen üzerinde başka bir hayata dönmektir.
“İnsan her şeyi bırakmaz; sadece kendine doğru kırılır.”

Bazen, ne iş yaptığını değil de;  “Mutlu musun?” diye sorarlar
Bir insanı en çok sarsan soru da budur.
CV’ye değil, kalbe sorulan!

Yön kırılması  insanları acıtabilir mi?
Evet. Çünkü yön kırılırken insan: ünvanını askıya alır, statüsünü cebine koyar, en çok da, yıllarca gurur duyduğu, alkış aldığı kimliğini sorgular.
Kaybedecekleri barizdir, ama kazanımları konusunda kafası tam net değildir.
Ama işte tam da burada başlar hayat!
“Alıştığın hayat, hak ettiğin hayat değildir bazen.”

Bu şehir, her gün yön kırmak isteyip de cesaret edemeyenlerle doludur…
Plazalarda ruhu istifa etmiş ama patronuna söylememiş olanlar…
LinkedIn profiliyle gerçek benliği arasında kaybolanlar…
Pazartesi sendromu tüm haftaya yayılan; sadece pazartesi değil, pazar akşamı da ağır gelen, hatta cuma bile sevindirmiyor olanlar…
Hayranlık duyduğu insanlar değişen, eskiden rol-model aldığı insanlar artık ilham vermeyen, yeni ilham kaynakları bambaşka bir dünyadan gelmeye başlayanlar…
Toplantılarda konuşup hayatta susanlar…
Unutmayın toplantılar sizi yormaz, o toplantılarda taktığınız maskeler yorar…
“İnsan rol yapmaktan yorulur; çalışmaktan değil.”
Bu anlatılanlar iç pusulanızın yön değiştirdiğinin işaretidir.
Kazancakis’in Zorba romanında dediği gibi “Bir çok insanın mutsuzluğunun temel nedeni henüz kendi ile tanışmamış olmasındadır” sözünü akla taşırlar.
“İnsan hayatında en çok işini değil, kimliğini savunurken yorulur.”
“İnsan işini sevmediğini değil, kendini kandırdığını fark ettiğinde kırılır yönü.”
“İnsan kariyerini değil, kaderini günceller bazen.”

Bu şehri muazzama sadece köprüleriyle değil, hayatları iki yakaya ayırmasıyla da meşhurdur.
Bir yakada unvan, diğer yakada anlam vardır.
Mentorun yoksa, insan çoğu zaman yanlış yakada kalır.

Kariyer pivot; tek başına verilen bir karar değil, doğru sorularla başlayan bir yolculuktur.
Kariyer pivot; bir iş bulma süreci değil, bir insanın yeniden doğuşudur.
Ve bazı doğumlar yalnız olmaz. Her yolculuğun bir rehbere ihtiyacı vardır. Çünkü bazı hayatlar cesaretle başlar, ama mentorlukla devam eder…
Bir mentor, bir danışan ve aralarında kurulmuş gerçek bir bağ paha biçilmezdir…

Peki, yön kıranlar ne yaparlar?
Geçmişlerini çöpe mi atar ,yoksa atmayıp, sermaye mi yaparlar?
Mentorler onlara “Geçmişini sırtından atma, onu yürüdüğün yolun zemini yap.” diye fısıldar. İnsan, bu kez hayatında ilk kez kendine şunu fısıldar:
“Ben artık başka birine dönüşmüyorum. Ben, nihayet kendim oluyorum.”
İnsan, başkasının hayaline doğru yürümekten vazgeçip kendi ihtimaline doğru artık yön kırar.
Güvenli olandan değil, anlamlı olandan yana seçim yapar!

Yön kırılması; yazının başında ifade ettiğimiz gibi bir sabah vapurda başlayan, bir ömür süren içsel bir harekettir…
O gün kartınızı okutup herkesin doluştuğu aynı asansöre binmeyebilirsiniz.
Binmediğinizde kariyer değişmese de hayatın menteşesi yer değiştirir.
Varoluşsal iktidarsızlığa son verip, başka boyuta geçmişsinizdir!
İçinizdeki insan değiştiyse, işte asıl terfi de oradadır
Artık, başkası olmaya çalışmaz, kendi olacağınız yere yürürsünüz!

Son söz:
Kendinizi ertelemekten vazgeçin!
Kariyer pivot, kovulduğunuzda değil…
Kendinizden vazgeçmeye başladığınızda düşünülmelidir.
Çünkü bazı yollar işsiz kalınca değil, ruhsuz kalınca kapanır.
“Geç kalanlar hayata değil, kendine geç kalır!”

2026 sağlık, huzur ve mutlulukla geliyor olsun…