Süheyl Aygül [email protected]

Kariyer tavsiyeleri

Geçenlerde bir kanalla kariyer ve head-hunter’lık konusunda söyleşi yaptık. “Kariyer denen bitimsiz oyunun, yorgun oyuncularına ne önerirsiniz?” sorusuna cevap olarak hazırladığım ana başlıklara  zaman da yetmediği  için pek değinemedim. Yüksek frekanstan yaşanmış 35 yılın damıtılmış sentezlerini yazıda kalmasın katkı sağlasın diye buradan sunmak istedim. Başkalarının gemilerinde kaçak yolcu olmaktan ziyade kendi kariyerlerinin kaptanı deryası olmak, çalışmada özne olmak, varoluşsal kariyere geçmek isteyen beyaz yakalılara buradan selam olsun.

* Öz-Farkındalık ile oyunu başlatsınlar.

* İki varoluşsal soruya cevap arasınlar. Ben kimim (A noktası?) Ne istiyorum? (B noktası)  Bu sorular karşılarına geldiğinde çoğu insan gibi dilsiz kalmasınlar. Doğru soruları kendilerine sürekli sormaya devam etsinler. Soruları kendi içinde soramıyorlarsa aynalama alsınlar.

* Karakterin üniversite veya mesleki seçimden çok daha önce oluştuğunu unutmasınlar. Kariyer karakter vermez, karakteriniz kariyerinizdir.

* Kariyerde en büyük engel, dış engeller değil içsel körlüklerdir. Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiçbir yere gitmiyor. (Ebeveynler, kardeşler, yaşanan travmalar hep bizimle)

* Her daim geri besleme alsınlar. Güçlü yönlerini bulsunlar. 

* Kör ve potansiyel alanlarını aydınlatmaya çalışsınlar.

* SWOT analizlerini yaptıklarında güçsüz yönlerini bilmenin de ayrı bir güçlü yönü olacağını bilsinler.

* Ebedi öğrenci olsunlar.

* Duygusal, finansal ve teknolojik okur yazarlıkları olsun.

* Bir yabancı dil muhakkak öğrensinler. Global insan olsunlar.

* Sosyal idealleri ve yüklenmiş değerleri üzerinden değil kendi içsel değerleri ile bir değer seti ve pusulası oluştursunlar.

* Sınırları olsun. Hayatlarına geliş kapısının kolunu dışarıdan içeri alsınlar. Her isteyen kapıdan içeri giremesin. Seçici olsunlar.

* Kendilerini aklıyla başkalarını kalbiyle yönetsinler.

* Öz ve sosyal farkındalıklarını iyi yönetsinler.

* Öz-yönetim uzun bir kariyer için, ilişki yönetimi ise derin bir hayat için gereklidir.

* Tutkularını mavi alevlerini hep arasınlar. Gönüllerinin muradını keşfetsinler. Bunun için de konfor alanlarının dışına çıkıp potansiyellerine hayat versinler.

* Zamanın uzunluğunun doğan gün sayısına, derinliğinin ise tutkularına bağlı olduğunu bilsinler.

* Potansiyellerine hayat vermek için egolarını söndürmek, korku ile tutkuyu yer değiştirerek, durgun kariyer havuzlarının dışına çıkmaya gayret etsinler.

* Görünür olsunlar.

* Kendilerini ne abartsınlar ne azaltsınlar. Okyanusta bir damla, damladaki okyanus olduklarını unutmasınlar.

* Kariyerlerini güçlü yön, içsel değer ve tutkuları üzerine üzerine inşa etmek üzere hazır olsunlar.

* Akılları ve kalplerinin aynı dili konuştuğu, varoluşsal bir kariyer arasınlar.

* Kariyerin olmazsa olmazının “Duygusal Zeka” olduğunu akıllarından çıkarmasınlar.

* Edebiyat, sanat, felsefe ve psikoloji ile ilgilensinler; insanları anlamaya, hissetmeye ve güçlendirmeye çalışsınlar.

* Ağ değil, bağ kursunlar.

* Kariyerin bireysel değil kollektif bir yolculuk olduğunu unutmasınlar.

* İyi liderliğin her şeyin başında iyi insan olmakla başladığını, sahici ve güçlendirici olup, “yetkisiz etkiniz” kadar sürdüğünü bilsinler.

* Azimli, Amaçlı, Güçlendirici olsunlar ve Şefkat dilini kullansınlar.

* Hırs ve azim arasındaki farkı baştan okumaları gerekir. Hırs deniz suyu gibidir. İçtikçe susar, susadıkça içersiniz. Suyunuzu kimseyle paylaşmazsınız. Hırs, içinizdeki varoluşsal boşluğu ve tedirginliği başarı ile kapatma çabası içeren bilinçsiz bir arzudan ibarettir. Arzu her zaman olmayan şeyin peşinden koşar. Senin olan veya senin elde etmek istediğin bir şeyle yaşayamaz. Arzu sadece o boşlukta yaşayabilir. Sahip olmadığın şeydir arzunun nesnesi. Arzunun doğasını anlamazsan arzu nesnelerini değiştirmeyi sürdürürsün. Bu bir kısır döngüdür.  Azim ise, var olanı daha iyi hale getirme noktasında farkındalığı yüksek, kararlı, çevresine de katkı sunan, vazgeçmeyen istikrarlı bir çabadır. Kibir geçmişte, hırs gelecekte yaşar. Azim gelecekte yaşar ama şimdiyi ve geçmişi göz ardı etmez. Finalde; hırs insanın ruhunu yorar, azim geliştirir, size ve çevrenize katkı sunar. Amaçlı olmak güzeldir. Ama nerede duracağınızı bilmezseniz hırsınızın esiri olursunuz.

* Kibir dilini kullanmasınlar.

* Kontrolü dışındaki insan-durum ve süreçlere odaklanmasınlar kontrolü altındaki şeyleri en iyi şekilde uygulasınlar. Kontrolde olmayanlar için kaderlerini sevsinler.

* Mükemmelliyetçi olup, hayatı yavaşlatmasınlar.

* 3S’den (Sızlanma, Söylenme, Suçlama) vazgeçsinler.

* Kariyer değişikliklerinden korkmasınlar.

* Tohumları kadar iklim ve toprağa da önem versinler. Ormanı ve bağlamı unutmasınlar.

* Bilinmeyen bir geleceği bilinen bir deneyime bağlayabilecek profesyonel veya gönüllü bir Mentor bulsunlar.

* Hayalleri olmayanların hayalleri olanların altında çalıştığını unutmasınlar.

* Sabrı, Şükretmeyi, Empati ve Şefkati öğrensinler.

* 3E (Evrensel, Estetik-Entelektuel)  olmak konusunda çabalasınlar.

* Düşün-Düşün-Düşün  ve sonuçta; ‘’Ertele’’  kısır döngüsünden çıkıp “Hisset-Düşün-Uygula” üçlüsünün sonuç veren adımlarına geçsinler.

* Şimdiki zamanı etkili kullansınlar. 

* Ego, Kibir, Hırs ve Haset cehennemin dört atlısıdır. Taşıyanı sonunda ateşe atar. Sahicilik, Şefkat, Azim ve Empati  ise; cennetin kapılarını açar.

* Kibir duygusal zekayı, ego empatiyi, hırs uyumu yok eder.

* Şefkat canlılara duyulur. Arabaya, kata, yata, makama duyulmaz. Şefkat başkalarının kör olduğu şeyleri görmemizi sağlar. Şefkat bir eylemdir. Fedakarlık, duyarlılık, cömertlik, empati barındıran bir erdemdir. Acıyı paylaşmak için sorumluluk almayı gerektirir. Şefkat herkese her zaman istese de istemese de yardımcı olmak değildir. Başkalarının maymununu sırtına alıp sürekli taşımak değil, onlara ”maymununu buldurmak sanatı” dır. Görev duygusuyla değil ihtiyacı olanı güçlendirme duygusuyla onlara legolarının eksik parçalarını buldurma ve kendilerini gerçekleştirmeleri için gerekli zemin ve iklimi sunma gayesi taşır. Şefkat ve verimlilik kardeştir. Güven yaratır... Bağ kurdurur...

* Şefkat dili kullanmayan yöneticiler tek gözlü yöneticilerdir.

* Kibir dilini kullananlar ise hem kör hem de hırslı yöneticilerdir. Yürüyerek değil koşarak duvarlara çarparlar.

* Kibir dili; mükemmeliyetçilik-işkoliklik-şişkin ego gibi üç silahşörle savaşlarını kazanmaya çalışır. İnsanların içinden geçer gider. Oysa şefkat dili farklıdır. O örümcek gibi ağ kurarak değil insanlarla bağ kurarak, katkı sunar.

* Hisseden beyinleri direksiyonda düşünen beyinleri co-pilotta olsun. (Arka koltuk veya bagajda değil)

* Her birimiz potansiyel varlığımızın çok sınırlı bir alanında yaşıyoruz. Hepimiz hayal bile edemeyeceğimiz enerji ve akıl rezervlerine sahibiz.  Bilmemeniz, olmadığı anlamına gelmez.

* İnsanın hamurunun sürekli yoğrulduğunu, hepimizin inşaat halinde olduğunu, her şeyin geçici ve durumsal olduğunu bilsinler. Önemli olan hazır olmaktır.

* En iyi kariyerler planlı kariyerler değildir. Siz hazır olunca gelişir.

* Amaç başkalarından daha iyi olmak değil, dünkü halinizden daha iyi olmak,  farkındalık köprüsüyle bilinçli masumiyete/bütünlüğe tekrar ulaşmaktır.

* Her zaman hikayelerini yeniden yazabileceklerini unutmasınlar. 

* Yeni hikaye yok yeni hikayeciler var. Makarayı yazının en başına çekecek olursak; farkı yaratanın hikayeyi tekrar içeriden dışarıya okuyabilecek ve yazabilecek farkındalık ve cesaret içerisine girmek olduğunu hatırlasınlar.

* Ve son olarak bu söylenenleri zihinlerine değil kalplerine yazsınlar.

* İnsanlar sadece kalplerinde taşıdığını görürler.