Volkan Karsan [email protected]

En değerli kaynak insan kaynağı

İşsizlik rakamlar rekor düzeyde… İş arayanlar ne kadar o bilinmiyor… Son veri İBB’den, 1.780 kişilik iş için 70 bin kişi başvurmuş. Ama bir yandan da özel sektör aradığı kalitede iş gücüne bir türlü ulaşamıyor… Hemen hemen her zincir market sürekli “takım arkadaşları” arıyor… Ama gençler kasiyer diye girdikleri işte bir ay hamallık yaptırılınca hemen kaçıyor. Bir yandan da ben bu paraya o işi yaparım diyenler üç gün sonra ya o işi yapamıyor ya da bir ay sonra bu paraya çalışılmaz diyor…

Kimi yönetici ve işverenlere göre yeni gençler, çalışmayı sevmiyor, kolay iş bekliyor, en az emekle en çok para kazanmanın peşindeler… Bir yanda da bazı tatil yörelerinde belediyeler, otopark ücreti toplayacak yaz tatilinde çalışacak öğrenci bulamıyorlar… Çoğu işsiz genç alın teriyle kazanmanın yerine ailesinden harçlık almayı tercih ediyor…

İşsizlik konusu tam bir çelişkiler yumağı adeta… Bana göre en büyük sorumluluk yöneticilere düşüyor… Bizim zamanımızdaki personel servislerine artık İnsan Kaynakları deniyor ya, insan kaynağını geliştirmek yararlı ve mutlu çalıştırmak yöneticilerin elinde sanki…

*** 

Bu sitenin okurları, bana göre bir guru sayılabilecek Temel Aksoy’u yakından tanırlar diye tahmin ediyorum… Aksoy uzun yıllardır, marka ve pazarlama konusunda her biri akademik makale sayılacak blog yazıları paylaşır… Kendisini çok yakından tanımama rağmen bir röportaj yapamamış olmanın burukluğuyla, son yazısının bir bölümünü oluşturan aşağıdaki satırları onun izniyle aktarıyorum…

“Çalışanların katılımını sağlamak bedava” başlıklı blog yazısı herkesin ders alması gereken nitelikte tam bir başucu metni:

Edward Deming, “Japonya yükselişini doğal kaynaklarına değil, iyi yönetime borçludur” der. Bu söz bana hep şunu düşündürür: Yalnızca ülkeler değil, şirketler, kurumlar, sivil toplum girişimleri de varlıklarını iyi yönetime borçludur. Çünkü yönetim sadece bir görev değil; insanlara, kaynaklara ve geleceğe karşı üstlenilmiş bir sorumluluktur.

Yönetim dediğimiz şey, tek bir beceri değil. Pek çok farklı dengeyi bir arada tutmayı gerektiriyor. Bir yandan iş bölümü ve disiplin gerekirken, diğer yanda yaratıcılık ve inisiyatif olmadan da olmuyor. Kaynakları doğru yönlendirmek şart ama adil olmak da öyle. Kararlılık önemli ama bazen risk almak da gerek. Yani yönetmek, çelişen gibi görünen birçok özelliği bir araya getirebilme sanatıdır.

Bugün şirketler yalnızca ekonomik üretim yapan yapılar değil. Binlerce insanın hayatına dokunan, onların evlerine, hayallerine, sağlığına ve güven duygusuna etki eden organizasyonlar. Bir şirket iyi yönetildiğinde sadece hissedarlar kazanmıyor; çalışanlar, aileleri, tedarikçiler, hatta toplumun bütünü değer görüyor.

Ama bunun olabilmesi için, şirketlerin insanı merkeze koyması gerekiyor. Özellikle insan kaynağını… Çünkü çalışanlar yalnızca görev yapan bireyler değil; her biri kendi hayat yolculuğunda anlam arayan, katkı sunmak isteyen insanlar. Onlara yalnızca görev vermek yetmiyor; onları sürece katmak, düşüncelerini önemsemek, sorumluluk almaya teşvik etmek gerekiyor.

İnsanlar sadece maaş için çalışmıyorlar. Çoğu zaman bir çabanın parçası olmak, kendilerini önemli hissetmek ve yaptıkları işin işe yaradığını görmek istiyorlar. Eğer bir şirkette bu alan açılmazsa, insanlar sessizleşiyor. Ne öneriyorlar, ne sorumluluk alıyorlar. Çünkü katkı sunabilecekleri bir alan bulamıyorlar.

*** 

Yukardaki satırlar, her paragrafındaki görüşlerin üzerinde saatlerce konuşulması gereken yönetici zaaflarına hatta hatalarına işaret ediyor.

Bir büyüğüm bir zamanlar şöyle bir söz söylemişti:

Önemli olan bakmak değil görmek, okumak değil anlamak, konuşmak değil dinlemek…

O büyüklerin çoğu beyaz atlarına binip göçtüler… Dileriz gençler kalanlara az da olsa kulak verirler…

Dipnot:

UNUTMAYIN… Bu dünyayı torunlarımızdan ödünç aldık. Bugün ÇEVRE, DÜNYA BARIŞI, HAK, ADALET İÇİN VE CEHALETE KARŞI bir şeyler yapmış olmanızı diliyorum.