Zordur Türkiye'de bankacı olmak

8 / 17

---

YÖNETİCİ NE DERSE O OLUR
İşte okuyucumuzdan gelen ilginç bir mail:
Yöneticilerimiz ile ilgili sıkıntılar var. Onlarla iyi geçinip doğru ya da yanlış, mantıklı ya da mantıksız istediklerini yapmak zorundayız. Olara itaat etmek zorundayız. İtaat etmezsek daha sonra dolaylı yoldan cezalandırılıyoruz. Her ne kadar yetkilerle kontrol mekanizması gibi görünsek de yine yöneticinin dediği oluyor. Yönetici hakkımızdaki her şeye karar veriyor. Terfiden, maaştan, tahinden her şeye… Hayatımızla oynayabiliyorlar.
Ben buraya başka bir bankadan geldim. Geldiğimde oradaki koşullar buraya uyarlanacak sözü aldım. Ancak sözler tutulmadı. Zam döneminde zamdan yararlanabileceğim söylenmişti. Ancak şube müdürüm İK’nın bana verdiği sözü tutmasına engel oldu. “Senin maaşın benimkine yakın. Bunu onaylamıyorum. Olamaz” dedi. Hakkımız almayı bırakın, böyle kişisel egoları tatmin etmekle uğraşıyoruz.
Çok ilginç bir olay anlatayım size. Müdüre hanımın saçları sarıydı. Bende röfle yaptırmıştım. Şubenin ortasında bana “birebir kopyam oldun. Niye beni taklit ediyorsun?” diye bağırdı. Ve ben dokuz ay boyunca saçlarımı açamadım. Bu insanlık mıdır? İşsizler ordusuna katılmamak için bunlarla uğraşıyoruz.
Benim eve gittikten sonra özel yaşamım yok. Eşimden ayrıyım. Ve ayrılırken çocuğumu eşime vermek durumunda kaldım. Çok geç vakitte eve geldiğim için oğlum benim yanımda kalmak istemiyor. Ben mesaimi alıyor muyum? Hayır. Kriz kapıda. İstifa etmek istiyorum ama edemiyorum.