IMF İLE ANLAŞIP KURU 1.60'A OTURTABİLİRİZ

İçinden geçmekte olduğumuz, ya da içimizden geçmekte olan küresel kriz süreci, akademik çevrelerde ve iş dünyasında, malum, "yeni dünya düzeni" başlığı altında bir dizi tartışmayı da alevlendirdi. Bu başlık altında temel tartışma konusu, önemli sayıda ülke küresel krize bağlı olarak ciddi bir resesyon yaşarken, Çin ve Hindistan gibi ekonomilerin, büyümelerini sürdürerek, küresel ekonomiye hakim tablodan kendilerini ayrıştırmaları. Dünya ekonomisi için ciddi mal üretmelerine ve ciddi bir ihracat gelirine ihtiyaç duymalarına rağmen, her iki ekonomi de bu yıl büyümeyi sürdürecekler. Bu durumda, tarihi boyutta bir ekonomik kriz yaşanmasına rağmen, belirli sayıda ülkenin büyüme performanslarını korumaları, "ayrışma" teorisini yeniden alevlendirdi. Ama, salt büyüme penceresinden konuya bakmak yeterli olmayabilir. Asya para harcamalı Başta Çin ve Hindistan olmak üzere, kimi Asya ekonomilerinin dünya ekonomisi için lokomotif ülke özelliği taşımaları, böyle bir özellik kazanmaları, üretmekten çok tüketmeleriyle mümkün gözüküyor. Denizbank Baş Ekonomisti Saruhan Özel, eğer dünya ekonomisi küresel krizden kurtulacak ise, ya ABD halkının yeniden para harcaması gerektiğini, ya da ABD halkı yerine veya ABD halkı kadar Asya halklarının para harcaması gerektiğini belirtiyor. Yeni Dünya Düzeni başlığı altında Dr. Saruhan Özel'in altını çizdiği önemli husus, ABD halkının tüketimine bağlı bir dünya ekonomisi yerine, bölgesel tüketicilerin öne çıktığı bir yeniden yapılanma. Bu durum, gerek nüfusları ile, gerekse de ekonomik büyüklükleri ile BRIC (Brazil, Russia, India, China) grubunu öne çıkarıyor. Peki, bu tabloda, T-BRIC olarak, Türkiye neden yer almasın? Türkiye için yeni büyüme modeli Türkiye, "ayrışma", yani küresel çalkantılardan, krizlerden kendi ayırma becerisi gösteren, böyle bir beceriyi kazanmayı başarmış ve güçlendirme yolunda olan ekonomiler arasında nasıl yer alabilir? Eğer, Türkiye'nin toplam yurtiçi tasarrufları artırılırsa, Türkiye cari açık yerine, cari fazla veren, net döviz girişini hızlandırarak, Merkez Bankası döviz rezervini 200-300 milyar dolar mertebesine yükselten bir ekonomi olabilirse, "ayrışan" grup içerisinde yer almayı hak edecektir. Bu nedenle, Türkiye'nin güçlendirilmiş bir iç talebe dayalı, yurtiçi tasarruflarla ve güçlü bir bankacılık sektörüyle desteklenmiş bir ekonomik model oluşturması gerekiyor. Peki, Ankara'da ekonomi yönetimi, hükümet böyle bir büyüme modeline yönelik nasıl bir çalışma süreci içerisinde? Türkiye'yi muhtemel bir IMF anlaşması olmadan, kamu mali dengelerini gözeterek, yurtiçi kaynaklara dayalı bir büyüme modeline nasıl yönlendireceğiz? Biz tüm bu konuları bir kenara bırakıp ta, IMF anlaşması olsun, olmasın tartışmasıyla, ama neyi, niçin tartıştığımızı da tam bilmeden yön bulmaya çalışırsak, bu çabaların sonu hüsranla bitebilir. Eğer, iş dünyasının IMF anlaşmasından yegane korkusu, dolar kurunun gerileyeceği ise, merak etmesinler, piyasa oyuncuları karar vermişler ise dolar kurunu yine de 1.47 TL'ye çekerler. Oysa, IMF ile bir anlaşma imzalayıp, sadece 10 milyar dolar kaynak alırsanız, piyasa alınan kaynağın sınırlı olduğunu görerek, kur ve faiz seviyesinde bir düzeltme yapabilir. Biz dolar kurunun seviyesiyle uğraşırken, ‘ayrışan' ekonomilerin arasında nasıl olmalıyız tartışması arada kaynıyor, gidiyor. Bakalım, TÜGİAD'ın dün gerçekleştirdiği ‘Türkiye için yeni bir büyüme modeli' paneli basında ne kadar yer alacak? KEREM ALKİN/REFERANS