Fenerbahçeliler bu yazıyı okumasın

İşte böyle Fenerli dostlar. Bu saatten sonra havaya girip kupayı size kaptıracağımıza hiç ihtimal vermiyorum. Bu topçular şımarmaz, takır takır oynamaya devam eder. Fatih Hoca’nın dediği gibi, “Daha yapması gereken çok iş olduğunun bilincindeki bir Galatasaray var” futbol sahnemizde...
Fatih Terim maçtan sonra sarı-kırmızılı kulübün twitter sayfasına, “Türkiye’ye, Avrupa’da bir kupa daha kazandıracak takım varsa, o takım Galatasaray’dır” diye yazdı.
Galatasaray-Fenerbahçe derbileri bende stres yapar. Maç günü yaklaştıkça iç dünyamda bir sıkıntı yumağı büyüdükçe büyür.
Hele derbi Kadıköy’deyse vaziyet daha fenalaşabilir.
Bu kez de farklı olmadı.
Her ne kadar Fatih Hoca’yla aslanları harika bir yükseliş grafiği çiziyorlarsa da, Fener’e şimdiden 9 puan fark atmış olsalar da, ilk devre Arena’da eze eze yenmişlerse de, yüreğim yine pır pır ediyordu.
Çünkü Kadıköy’e gidiyorduk.
Maç başladı.
Daha ne oluyor demeden önce Sow, sonra Alex’ten iki muhteşem gol.
15 dakikada 2-0...
Kasılıp kaldım.
Sanki zıpkınlanmıştım. Televizyonun karşısında, oturduğum koltukta küçüldüm.
Fenerli dostlardan mesajlar hiç gecikmedi:
“Üzgünüm Leyla!”
“7-0!”, gülücük işaretleriyle.
“Tarihi farka doğru!”
O kadar kendilerinden emindiler ki. Tam anlamıyla havaya girmişti Fenerli dostlar. Aykut Kocaman’ın deyişiyle Şampiyonluk Maçı sanki ilk 15 dakikada kazanılmıştı.
Sık dişini Hasan Cemal.
Takımına güven.
Ağır ağır toparlanmaya başladık. Top bizi sevmeye başladı. Bizim ayaklarımızın arasından, ayaklarımızın dibinden çıkmak istemiyordu.
Devre bitmeden hadi bir gol!
Melo’yla Engin’i izliyorum. İkisi de kışkırtılıyor, provoke ediliyor Fenerli topçular tarafından.
Ama hayret, ikisinde de tık yok. Fatih Hoca galiba Melo’yla Engin’e maç öncesi müsekkin vermiş, hiç oyuna gelmiyorlar.
Ağır ağır sahayı parselliyoruz. Oyun her geçen dakika karşı tarafa yıkılıyor. Ne güzel, kendi sahasına kilitliyoruz Fenerbahçe’yi.
Ama Allah için bir gol!
Bir çıt bir gol, ikinci devre elimizden güç kurtulur bunlar derken, Necati’den her zamanki soğukkanlı üslubuyla enfes bir ara pas ve büyük Elmander’in usta vuruşu...
Gooll!
Ayaklanıyorum.
Teke indiriyoruz farkı. Bundan sonrası Çin işkencesi demektir Fenerli dostlar için...
İkinci devre, bizim takım olarak Fenerbahçe’ye kaç gömlek ağır bastığımız daha iyi görülmeye başlıyor. Ve dakikalar ilerledikçe, Fenerli topçular gitgide oyundan düşüyor.
On sekiz içinde Necati, kafa yerine o topu göğsünde yumuşatıp voleyi çaksaydı... Veya dinamo gibi çalışan Engin o topu daha akıllıca kullanabilseydi... Yine aynı Engin, ileri geri körük gibi, motor gibi çalışan Selçuk’un önüne o topu, onun saçını başını yolduracak kadar sert değil de, yumuşacık yuvarlayabilseydi...
82. dakikaya kalmadan öne geçerdik.
Olmadı ama çok iyi oynuyoruz.
Fener gerçekten mahkum oynuyor. Hatta, Fenerli dostlar alınmasın ama eziliyor zaman zaman. Takım oyunu, takımdaşlık nasıl olur, dakikalar geçtikçe daha iyi gösteriyoruz.
Ama gol yok!
Hala gelmedi beraberlik golü.
O da ne?..
Aykut Hoca oyuncu değişikliğine gidiyor, Stoch’la Alex çıkıyor. Her an sonucu değiştirebilecek iki topçu. Beni özellikle Stoch korkutuyor, çünkü soldan çok hızlı, çok kıvrak gelerek birden pozisyon yaratabiliyor.
Ebuoe rahatlıyor.
Sağdan daha rahat inmeye başlıyor Fener kalesine doğru...
Orta sahamız kilitliyor Fenerbahçe’yi. Neredeyse kaptığımız her topla pozisyon yaratıyoruz. Maç ‘tek kale maç’a dönüyor.
Hatta bir ara Fenerbahçe on sekizinin içinde oynanıyor maç derken, 82. dakikada Hakan Balta’nın lök gibi oturan volesini Volkan ancak filelerde görüyor.
2-2.
Ayaklardayım. Artık yerimde oturamıyorum.
Olmadı bu. Fatih Hoca’nın kaşı, Hasan Şaş’ın alnı yarılıyor. Futbolu çirkinleştirmekle elimize ne geçecek ki.
Sürekli bastırıyoruz.
Hadi bir gol daha!
90+ oynanıyor.
Selçuk çok güzel kesiyor. Volkan bırak diye bağırıyor takım arkadaşına; Selçuk başını eğerken, Baroş’un ayağı yükseliyor ve Volkan’dan önce vuruyor topa...
Gol mü, hayır üst direk!
Allah’ım, neden kaleye girmiyor da, direkte patlıyor bu top? Böyle bir adaletsizlik olur mu?
Eski teknik direktörümüz Lucescu’nun dediği gibi, Kadıköy’de bir türlü yenemediğimiz makus talihimiz mi? Yoksa Başkanımız Ünal Aysal’ın deyişiyle Saraçoğlu’nun büyüsü mü?..
Bilemiyorum.
Ama seviniyorum.
Kadıköy’de ‘beraberliğe mi?’
Hayır.
Bu bir beraberlik değil her şeyden önce. Fenerbahçe’nin ‘Şampiyonluk Maçı’ydı Aykut Hoca’nın deyişiyle, kazanamadı.
Ayrıca, Galatasaray’ın karşısında, 3-1’lik Arena yenilgisindeki kadar olmasa da, mahkum oynadı, hatta zaman zaman ezildi Fenerbahçe.
Aynı zamanda Galatasaray 9 puanlık farkı korudu. Play-off sistemi olmasa, şampiyonluk turunu Saraçoğlu’nda atacaktık.
İşte böyle Fenerli dostlar.
Galatasarayımız iyi bir takım. Size fark atıyor bu yıl. Bu saatten sonra havaya girip kupayı size kaptıracağımıza hiç ihtimal vermiyorum.
Bu takım havaya girmez! Hiç beklemeyin. Bu topçular şımarmaz. Takır takır oynamaya devam ederler.
Fatih Hoca’nın dediği gibi, “Daha yapması gereken çok iş olduğunun bilincindeki bir Galatasaray var” futbol sahnemizde... 
Hasan Cemal/Milliyet