Bu oranının yüzde 100 civarı olması yani toplam borçların, özvarlık kadar olması, alacaklıların (kreditörlerin) şirket faliyetlerine sermayeleri kadar neredeyse iştirak etmiş olup, borçların sermaye üzerindeki kısmı riske tabi olmuş demektir. Bundan da önemlisi, özsermaye eksikliği nedeniyle, şirketin yetersiz işletme sermayesi ile çalışmak zorunda kalması, yüksek borçluluk sebebiyle de çok düşük cari oranla faaliyet zorunda kalınmasıdır. Sürekli borç ve nakit sıkıntısındaki bu tür şirketlerin borç ödeme gücü zayıf olup, bir nedenle (global kriz,tüketimde ve satışlarda yavaşlama, faiz oranlarında ani yükselme v.b...) oluşacak nakit ve kredi sıkışıklığında şirketler iflasa dek gidebilir ki, nitekim yaşadığımız global krizde çok sayıda şirketin dünyada ve bizde de iflas ettikleri veya işlerini durdurup bankaların yönetimine geçtikleri de bilinmektedir. Bir kısım borçların uzun vadeli olması halinde dahi uzun süreli borçların ödeneceği 3-5 yıl içinde görülebilecek olumsuz piyasa ve iş şartları içinde yıllık karların aşırı oynamalar göstermesi (azalması)yine şirketleri güç duruma sokabilir de. Çünkü uzun vadeli borçların ödenmesi aslında karlılıkla (düzgün seyreden) ilgili olup, eğer uzun vadeli borç ana para ve taksitlerin vergi sonrası kara göre oranı fazla ise, şirket artık daha fazla borca katlanamayacak ve varlığı tehlikeye düşmüş denebilecektir. İşte bu nedenlerle kreditörler ve borsada yatırım yapanlar borçlanma oranlarını iyi analiz etmeli,mali yapısını riske sokacak derecede borçlanma yapan şirketlerin, bu borçları ne şekilde idare ettikleri ve mevcut ile gelecekteki olası riskler de iyi irdelenerek kredilendilendirmede veya borsada yatırım kararlarında dikkatli olunmalıdır. BELİRSİZ EKONOMİK ŞARTLARDA ARTIK BORÇ YİĞİDİN KAMÇISI DEĞİL,KELEPÇESİ OLMAKTADIR. NEHİR ER MALİ ANALİST,BROKER